สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ "ส้มเน่า" ดิฉันมีความสนใจในเรื่องของ
"เวรกรรม" เพราะว่า ในชีวิตของคนเราที่เราได้ผลตอบรับทั้งที่ดี และ ไม่ดี ทุกอย่างมันเกิดจากการกระทำของเรา ส่วนใหญ่แล้ว เมื่อทุกคนได้ยินคำว่า เวรกรรม ทุกๆคนจะเข้าใจในแง่ที่ไม่ดี แต่.... ในบล็อคนี้ จะกล่าวทั้ง กรรมดี และ กรรมไม่ดี ให้ทุกๆคนได้อ่านเพื่อนำไปปฏิบัติใช้ในชีวิตประจำวันได้ เพราะเป็นสิ่งที่ดีอยากจะนำมาเผยแพร่ให้ทุกๆคน ได้รับรู้ ลองชมอ่าน ลองติดตามกัน
เนื่องจากตนเองเคยได้ใช้ชีวิตอย่างท้าทาย แบบวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่ง แต่...มีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องจำไปตลอดชีวิต เพราะว่า ได้เสียคนที่เคารพรักไปอย่างไร้สติ และ ด้วยความที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ จึงทำให้ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตมาจนบัดนี้ และทำให้ได้คิดว่า ณ ตอนนี้ ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราควรที่จะสั่งสมความดีเอาไว้ เพราะเราไม่รู้ว่า ในวันใดเราจะเสียชีวิต เราไม่มีวันล่วงรู้ได้เลย... จึงควรที่จะหมั่นทำ ดีและใช้ชีวิตอย่างมีสติเพื่อบำเพ็ญความดีให้กับผู้ที่ล่วงลับ เรื่องแรกที่จะนำมาเสนอ คือ "เรื่องของกรรม"
กรรมมีอยู่ 2 รูปแบบ
1.การกระทำกรรมดี เป็นการกระทำที่เป็นบุญหรือเป็นกุศลถ้าหากเป็นบุญกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความสุขความเจริญรุ่งเรือง ความสำเร็จ ความสมหวัง ความคล่องตัว ทำการค้ามีกำไร ป่วยอยู่ก็จะหายป่วย ที่หน่ายอยู่ก็จะกลับมารัก ฯลฯ ......
2. การกระทำกรรมไม่ดี ถ้าหากบาปอกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความทุกข์ ความเสื่อม ความล้มเหลว ความผิดหวัง การติดขัด ขาดทุน ป่วยอยู่ก็จะตาย ที่รักอยู่ก็แหนงหน่าย ฯลฯ ......
ฉะนั้นคำว่า " กรรม " หมายถึงความดีและความไม่ดีด้วยเพราะกรรมคือการกระทำ ส่วนการส่งผลของกรรมนั้น มีทั้งกรรมหนักและกรรมเบา กรรมจะส่งผลหนักหรือจะส่งผลเบานั้นขึ้นอยู่กับว่า การประกอบกรรมหรือทำกรรมนั้นมีเจตนาทำ(ตั้งใจหรือจงใจทำ) หรือ ไม่มีเจตนาทำ(ไม่ตั้งใจทำ) ถ้าหากเราตั้งใจทำความดีผลของความดีก็จะส่งผลมาก ตรงกันข้ามถ้าหากเราไม่ได้ตั้งใจที่จะทำความดี ผลของความดีก็จะส่งผลน้อยหรือไม่ส่งผลเลย ถ้าเราตั้งใจหรือมีเจตนาที่จะประกอบกรรมชั่วหรือทำความชั่ว ผลของการกระทำความชั่วของเราก็จะส่งผลให้กับเรามาก แต่ถ้าหากเราไม่มีเจตนาหรือไม่มีความตั้งใจที่จะทำความไม่ดีหรือความชั่ว เราก็จะได้รับผลของความชั่วหรือความไม่ดีน้อยเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นการกระทำความดี
(บุญกุศล)หรือการกระทำความไม่ดี(บาปอกุศล)ของเรามาจากการกระทำของเรา
ได้ 3 ทางคือ ......
1. การกระทำทางกาย หมายถึง การใช้ร่างกายทำกรรมหรือประกอบกรรมหรือลงมือทำนั่นเอง
2. การกระทำทางวาจา หมายถึง การใช้วาจา คำพูด ทำกรรมหรือประกอบกรรม
3. การกระทำทางใจ หมายถึง เกิดจากความนึกคิดหรือการใช้ความนึกคิดทำกรรมหรือประกอบกรรม
กระบวนการของการเกิด "กรรม"
ผลของกรรมจะเกิดก็ต่อเมื่อ ทำให้ตัวของเราและหรือคนอื่นเดือดร้อนไม่สบายใจและเป็นทุกข์ จุดเริ่มต้นของการประกอบกรรมหรือการทำกรรมนั้นจะเริ่มจากทางใจหรือทางความนึกคิดของเราก่อน พอคิดบ่อยๆเข้าก็จะส่งผลไปให้วาจาทำกรรมหรือประกอบกรรมขึ้นพอพูดบ่อยๆเข้าทีนี้ก็ใช้ร่างกายของเราทำกรรมหรือลงมือทำเลย และการประกอบกรรมโดยการกระทำทางกายและทางวาจาทำให้เกิด
"เจ้ากรรมนายเวร" ส่วนกรรมที่เกิดจากความนึกคิดของเราไม่มีเจ้ากรรมนายเวรแต่จะเป็น "วิบากกรรม" กรรมที่เกิดจากหรือมีเจ้ากรรมนายเวรนั้นเราสามารถที่จะทำ การแก้ไขได้ถ้าหากเจ้ากรรมนายเวรของใครที่ยังมีชีวิตอยู่ทุกคนต้องแก้เองแก้โดยทั้งคู่อโหสิกรรมให้ซึ่งกันและกันเพื่อผลของกรรมจะไม่ได้ต่อเนื่องและก็ข้ามภพข้ามชาติต่อไปอีกถ้าเราขอหรือให้ อโหสิกรรมกับเขาแล้วแต่เขาไม่ยอม เราไม่คิดติดใจอะไรแล้วแต่เขายังมีและคิดผูกโกรธอาฆาตพยาบาทอยู่คนเดียวมันก็จะกลายเป็นมโนกรรมของเขาและจะเป็นวิบากกรรมติดตัวเขาคนเดียวต่อไป ส่วนกรรมทางจิตใจทางความรู้สึกนึกคิดของเรานั้น ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นนอกจากตัวของเราเองเท่านั้น ใครจะคิดดีหรือคิดไม่ดีมันก็จะเก็บเอาไว้ในจิตในใจของคนๆนั้นตลอดไป
ดังคำกล่าวในทางพระพุทธศาสนาที่ว่า "ทำกรรมสิ่งใดย่อมได้รับผลอย่างนั้น" "ปลูกพืชชนิดไหนก็ย่อมได้ผลของพืชชนินั้น"เป็นกรรมที่ทำให้เราต้องมาเวียนเกิดเวียนตายกันไม่รู้จบและส่งผลให้เราทั้งทุกข์และสุขคละกันอยู่ในทุกวันนี้ จึงเป็นเหตุที่ต้องมีการเรียนรู้และศึกษาธรรมและมีการฝึกจิตฝึกสมาธิกันเพื่อยกจิตให้สูงขึ้นไม่ให้ตกต่ำฝึกจิตมุ่งสู่การหลุดพ้น กรรมชนิดนี้ถ้าเข้าพระนิพพานเมื่อไรก็จะกลายเป็น "อโหสิกรรม "ทันทีวิบากกรรมนี้ทุกคนต้องแก้เอง ไม่มีใครช่วยเราได้เลยไม่ต้องวิ่งเสาะแสวงหาให้คนอื่นช่วยเหลือก็ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนี่แหละ เพราะบุญกุศลบารมีต้องสร้างและทำเอาเอง
